Այսօր նորայրը մէկ էլ գրեց՝
ազնիւ խօսք ջանայ, խնդրում եմ՝ գոնէ մեր չաթերում խօսել հայերէն։ դու ստորացնում ես լեզուն, ասելով, որ այն տեք թեմաների լեզու չի։ էդ քաղաքական որոշում ա։ ես գիտեմ որ բարդ ա, բայց պէտք ա աշխատել այդ վրայ։ դու օրինակ ես ծառայում։ էդ իսկապէս կարեւոր ա։ գիտեմ, որ բարդ ա։
Ու ես, ironically, անգլերէնով պատասխանեցի՝
I never said that
Եւ նորայրն ասաց՝
վայ։ կապ չունի՝ ինչ ես ասում։ կապ ունի՝ ինչ ես անում։ երբ խօսում ես անգլերէն, նոյնիսկ մեր փակ չաթում, դու դա ես ասում, փաստացի։
Իհարկէ, նորայրի հետ համաձայն եմ։ ինձ շատ աւելի ձեռ ա տալիս գրել Անգլերէն, այսպէս ասած visibility֊ի համար։ Առհասարակ որ մի գրառում եմ անում Անգլերէն բլոգում ապա մի անգամից սկսում են մեյլերը գալ, մարդիկ սիրում են feedback թողնել։ Հայերէն խօսա՛յ, անդրանիկ ջան։ Մարդիկ սիրում են արձագանքել։
Բայց ես արձագանքի համար չեմ գրում Հայերէն բլոգում։ Գրում եմ, որ լեզուն ողջ մնայ։ Գրում եմ, որ լեզուն զարգանայ։
Եւ ահա, այսուհետ փորձեմ աւելի շատ գրել, աւելի Հայերէն գրել։ Հայերէնի ժամանակ միայն Հայերէն գրել։
ասանկ բաներ…