Մի քանի օր առաջ Կօֆէն թութել էր այն մասին, որ վերջին երկու շաբաթում ահագին փոփոխութիւններ եմ արել։ Իրականում. երկու փոփոխութիւն եմ արել, մնացածը արդիւնքներն են այդ փոփոխութիւնների։
Առաջին՝ հաց ու շաքար հանել եմ ամբողջովին իմ սննդակարգից։
Սա, իհարկէ, բնաւ նորութիւն չէ։ Սրան ասում են Կետո սննդակարգ, քանի որ մարմինդ ամբողջ ընթացքում լինում է կետոսիսի մէջ։
Երկրորդ՝ քնելուց առաջ բոլոր ժամանակակից սարքաւորումները թողնում են այլ սենեակում։ Կամ մեր դէպքում՝ այլ հարկում։ (լօֆթում ենք ապրում)։
Հարց է առաջանում, էդ դէպքում՝ ինչպէ՞ս արթնանալ։ Իրականում պատասխանը շատ պարզ է՝ պէտք է ուղղակի ունենալ ահաւոր բարձր ձայն հանող, ահաւոր նեռւերիդ վրայ ազդող անալոգ ժամացոյց։
Այսքանը անելով հիմա կարողանում եմ առաւօտ շուտ՝ ժամը 8:15 արթնանալ, սարքերիս չեմ կպնում ու դրա փոխարէն անում եմ մնացած ամէն ինչը՝ լուացուելը, լողանալը, կօֆէ խմելը եւ այլն։ Հագնւում եմ ու վերջում միացնում կարգիչը։
Գիշերներն էլ սկսենք ենք շուտ քնել։ Դէ շուտը յարաբերական է, ասենք ժամը 1֊ին, որը մեր շուտն ա։
Օրը 7 ժամ քնելը ինձ հերիք է, հիմնականում առանց զարթուցիչի եմ արթնանում արդէն։
Բայց ինչ խօսք, ահագին փոխւում ես տարիքի հետ, առաջ ինչ էի, ու հիմա ինչ դարձայ։
Ամէն դէպքում՝ կայուն առօրեայ ունենալը ամենալաւ բաներից մէկն է։
Սակայն չեմ կարծում, որ կարող էի այսքան լաւ արթնանալ եթէ հացն ու շաքարը չհանէի իմ սննդակարգից։ Առաջ էլ էի թողարկել այս փորձարկումը սակայն երբէք չէի կարողանում արթնանալ։
Հա, մէկ էլ՝ սկսել ենք գիշերները դեկաֆ կօֆէ խմել, սովորական՝ լուծուող սուրճի փոխարէն։
Ասանկ բաներ…