Ամէն առաւօտ մտնում եմ LinkedIn, որ տեսնեմ եթէ հետաքրքիր բան կայ, ու ամէն առաւօտ էլ հիասթափւում եմ։
Ուզում էի մանրամասնել թէ ինչի, բայց արի ու տես որ մէջս էլ էներգիա չկայ։ Ոնց որ ջուրը ծեծես։
In other news, երեկ ելոյթ եմ տուել մեյլ սերուէրների մասին, այսօր յղումները կը դնեմ։
Անցեալ տարի ահագին արդիւնաւէտ էր։ Ահագին խնդիրներ եմ լուծել ու ահագին նոր խնդիրներ եմ ձեռք բերել, որոնք շատ եմ ուզում այս տարի լուծել։
Այս տարի նաեւ ուզում եմ շատ լուրջ կենտրոնանալ բլոգի եւ փոդքաստի վրայ, բայց վստահ չեմ ինչքանով լաւ կը ստացուի։
Ակնյայտօրէն ունեմ կախուածութիւն ահագին բաներից, որոնք ազդում են իմ արդիւնաւէտութեան վրայ, ասենք Ռեդիթը եւ ՅուԹյուբը։ կարելի ա սկսել Log Out անելով, բայց տեսնենք թէ ինչքան կը դիմանամ։
իդէալական աշխարհում, կուզէի որ օրը գոնէ 12 ժամ մնամ flow֊ի մէջ։
Բոլորիդ նոր տարին շնորհաւոր, եւ ինչպէս նորայրն էր ասում՝ Happy new year. My new year resolution is 640×480։
Ասանկ բաներ…
Համացանցով ման էի գալիս ու տեսայ հետեւեալ գրառումը՝ Air pollution flyer in Armenian, petition, maqurod.am website and socials ready — sign the petition, follow and share։
Շատ հաւէս կայք են սարքել՝ maqurod.am, որը ներկայացնում է Երեւանի օդի որակը։ Ակնյայտօրէն շատ վատ վիճակում ենք։
Կայքը նաեւ ուղիղ եթերով օգտագործում է IQAir կայքի տուեալները, որը համայնքի կողմից աշխատանք է։ Ինձ թւում է, նաեւ լաւ կը լինի, որ նման կայաններ դնենք Հայաստանի այլ մասերում, համեմատական տուեալներ ունենալու համար։ Բոլորը միշտ ասում են «վայ ինչ հաւէս էր դիլիջանում, մաքուր օդ, քիչ շուխուռ», դէ երեւի արժի ե՛ւ ձայնի ե՛ւ օդի չափիչներ դնել, հանրութեանը ներկայացնելու համար։
Յոյս ունեմ այս աշխատանքը արդիւնք կունենայ։
Դոպամինի դետոքսի պրոցեսը ահագին բարդ ա։ Ինչ սկսել եմ ինքս ինձ հետեւել, նկատում եմ ինչքան կախուածութիւն ունեմ YouTube֊ից ու Reddit֊ից։
Հիմա փորձում եմ օրը մտնել ոչ աւելին քան 20 րոպէ, հիմնականում լուրեր նայելու եւ համայնքի հետ կապ պահելու համար։
Խնդիրը նրանում ա որ երկու տեղերից էլ ահագին բաներ եմ սովորում։ YouTube֊ը իհարկէ լիքն ա գիտական թեմաներով ու հնարաւոր ա անվերջ նայել, իսկ Reddit֊ը նենց ա սարքած որ ալգորիթմը միշտ հաւէս բաներ ա ցույց տալիս։
Տեսնենք ոնց կը ստացուի։
Լրիւ մոռացել էի բլոգել այն մասին, որ Վիշապ Օբերոնը նոր կայք ունի, որը գտնւում ա vishap.oberon.am հասցէում։
Յաջորդ շաբաթները ընթացքում գրելու եմ ու հրապարակեմ Vishap Oberon Handbook֊ը, որը ունենալու ա ամէն ինչ՝ տեղակայումից մինչեւ C binding֊ներ անել։
քանի ժամ ա ցածր ձայնով երաժշտութիւն եմ լսում։ Մտածում էի երեւի հարեւաններից մէկն ա ու ինչ հաւէս ա որ սենց լաւ երգեր ա լսում։
Նոր տեսայ որ ուղղակի iPod֊ս միացրած էի մոռացել ու ձայնը գալիս էր ականջակալներից։
Հայկ սրճարանը ահագին վատացել ա, ու ինձ ասեցին որ փաստօրէն վաճառուել ա, բայց մանրամասներն եմ ուզում։
Կօֆեն դեռ լաւն ա, բայց առաջ աւելի լաւ ուտելիքներ ունէին, իսկ հիմա աւելը «ստանդարդ»
Չգիտեմ եթէ կը շարունակեմ գալ Հայկ, բայց ինքը դեռ իր տեղն ունի, իմ պայուսակի վրայ։ դէ քանի որ պայուսակիս վրայ Հայկի pin կայ, զուտ դրա համար։
Էհ։
Շատ լուրջ մշակութային խնդիր ունենք. Երբ մարդիկ հարց են ունենում, մի անգամից ինձ են հարցնում անձնական նամակով, լինի դա ջաբերով կամ մեյլով։
Բայց ես ու նորայրը ահագին ջանք ենք դրել որ լինեն հանրային քննարկման սենեակներ, ինչպիսին է սարեանը, նաեւ ահագին ջանք ենք դրել, որ մարդիկ հանգիստ հարց տան, երկարաժամկէտ պատասխան սպասելու դէպքում՝ ֆորումների տեսքով։
Բայց արի ու տես որ էդ ամէնը էական չի, մարդիկ մէկ ա, օրուայ վերջում, գրում են մեզ անձնական նամակով, ու երբ մէկ կամ մի քանի ժամ չես պատասխանում, քանի դէ մենք էլ ենք մարդ, գործ, տուն, տեղ ու ընտանիք ունենք, ապա մի մասը սկսում են գոռալ «էդ ինչի՞ չես պատասխանում»։
Ինձ թւում ա շատ տրամաբանական կարողութիւններ պէտք չի հասկանալու համար, որ եթէ շատ ստանդարդ հարց ունես, նոր գիւտ չես անում, ապա 20+ անդամներով հանրային սենեակում հարցնելը աւելի լաւ տարերակ ա, քան մի հոգուն հարցնելը։
Բայց աւաղ, սա մշակութային հարց ա, մարդկանց ասելով «խնդրում եմ չաթում հարցրու» ոչ մի բան չի փոխուի։
Պէտք է մտածենք այս մասին…
Դուրս ա եկեկ MarsEdit֊ի նոր թողարկումը՝ 5.1։ ահա, նկար էլ եմ աւելացնում։ Յոյս ունեմ ճիշտ ա կցում ու հրապարակում այս գրառումը։
Վերջերս նորայրը գրել էր այն մասին, որ փաթչել ա Գրքի տառատեսակը եւ միքսել ա Syntax տառատեսակի հետ։ Այսպիսով իր մօտ Հայերէն տեքստերը լինում են Գրքի֊ով եւ մնացածը՝ Syntax֊ով։
Ինձ էլ էր նման բան պէտք սակայն կայքի համար, բայց չէի ուզում փաթչել Գրքին։ Դրա փոխարէն կարողացայ օգտագործել մի քանի տող CSS որը Իւնիքոդի հիման վրայ որոշում ա ինչ տառատեսակ օգտագործի։
Ահա կոդը՝
@font-face {
font-family: 'Arian Grqi';
src: url(/misc/fonts/Arian_Grqi_U.eot);
src: url(/misc/fonts/Arian_Grqi_U.eot) format('embedded-opentype'),
url(/misc/fonts/Arian_Grqi_U.woff) format('woff'),
url(/misc/fonts/Arian_Grqi_U.ttf) format('truetype'),
url(/misc/fonts/Arian_Grqi_U.svg) format('svg');
font-weight: normal;
font-style: normal;
unicode-range: U+0530-058F;
}
article, hgroup, p {
font-family: 'Arian Grqi', Helvetica, Arial, sans-serif !important;
}
Հայերէնը սկսում ա U0530ից մինչեւ U058F, ըստ Վիկիպէ ձյաձյայի եւ Հայերէն իւնիքոդ բլոկի։
Ահա, հիմա կայքում ե՛ւ Գրքի ա, ե՛ւ Հելուեթիքա, Արիալ եւ այլն։
Ասանկ բաներ…