Գիշեր է, գիշեր, սակայն տարօրինակ է, որ քունս ոչ թէ միայն չի տանում, այլ նաեւ չեմ էլ զգում որ գիշեր է, չնայած շատ շուտ եմ արթնացել։ մարդիկ օֆֆլայն քնած են, իսկ ես նստած փայթն եմ սովորում, միակ տարբերութիւնը այլ գիշերներից՝ տան, մթի մէջ նստած գլխիս գլխարկ եմ դրել, դէ, դուրս գալիս է, դնում եմ (։
լաւ, անցնեմ սովորելուն, ամէն դէպքում, մի քանի բաներ ունեմ պատմելու, բայց չգիտեմ որտեղից սկսեմ։ իսկ դուք, երբ բլոգում կամ սոցցանցերում գրառումներ էք անում, ինչպէ՞ս էք գտնում ձեր մտքի թելը, հը՞ (։
իրականում սա աւելի շատ իմ նոր գլխարկի մասին է, քան թէ հենց ինքնանկարի (սելֆիի), հը՞, ո՞նց է, սիրո՞ւն է նոր գլխարկս (։
Սիրում եմ գիշերը, մարդիկ քնած են լինում, իսկ ես կարողանում եմ հանգիստ կարդալ, գրել, մտածել։ մարդիկ խանգարում են, իհարկէ ոչ մտերիմ մարդիկ, խօսքս եկող անցնողների մասին է, դէ հիմայ, նստած գործ ես անում, մտածում, մէկ էլ՝ թխ թխ թխ, դուռն է, անգլերէն մէկը խօսում է՝ My friend, can you update my phone softwere please?, ես էլ չնեղացնելու համար ասում եմ՝ yea, whatever, ու իրենց անտեսելով, մենակ հեռախօսին կպնելով թարմացնում եմ, բայց մէկ է՝ այն չէ, մտքիս թելը կորում է։
լաւ ինչեւէ, շատ չբողոքեմ, բայց իրականում գիշերը ես ուրիշ բանի համար եմ սիրում… ախր ինչպէ՞ս չսիրել լռութիւնը, ինչպէ՞ս չսիրել մթութիւնը, երբ մարդիկ մտնում են անկողին, մի տեսակ բարիացած, իսկ ես մի տեսակ ուզում եմ Չայկովսկի միացնել այդ պահին եւ վայելել, կարգիչս միացնել եւ փորձել VoIP հանգոյց տեղադրել, կարգաւորել, քանի որ քանի օր է փորձում եմ ու չի լինում։
գիշեր, գիշեր, պէտք է այնպէս անել, որ միշտ գիշերում արթնանալ, եւ առաւօտեան քնել, չղջիկների նման։ Օ՜ գիշեր գիշեր, արի մօտս, լինենք ամենալաւ ընկերներ…
Բարի լոյս, այո, այսօր շատ շուտ եմ արթնացել, բայց նոր եմ կարգիչի դէմ նստում։
բայց այսօր չեմ ասի «ձեր մնացած կիրակի օրերից չտարբերուող կիրակի օրը բարի լինի», քանի որ այսօր բոլորիս համար էլ տարբերուող օր է, այսօր վարդավառ է 😉
եթէ հայաստանում լինէի, ապա շատ հաւանական է որ հիմայ ընկերներով Գառնի տաճարի ճանապարհին լինէինք, ինչպէս ամէն տարի։ բայց ես այսօր Հայաստանում նշման մասին չեմ պատմի, մէկ է բոլորս գիտենք այն։ Ճիշտն ասած՝ չէ, ես չգիտեմ թէ Երեւանում ինչպէս են տօնում, միշտ Գառնիում եմ եղել այդ օրերին, այնպէս որ դուք պէտք է ինձ պատմէք դրա մասին 😉
լաւ, ես այսօր պատմելու եմ Սիրիայում, աւելի ճիշտ՝ Հալէպում վարդավառի մասին (։
Նախ ասեմ, որ Հալէպում հայկական համայնքը այնքան հզօր էր, որ այսպիսի տօները մեր կեանքից մի մասն էին կազմում, ի տարբերութիւն ոչ-արաբական-աշխարհում հայկական համայնքների մասին, որտեղ նման տօները, լինի դա կրօնական, ազգային, թէ նախաքրիստոնէական, կարճ ասած՝ մեռնում են ու մոռացւում, շատ մարդիկ նոյնիսկ չգիտեն թէ տօնը ինչի մասին է։ լաւ, դա մի այլ օր կը քննարկենք միասին։
Եթէ Հայաստանում տեսնում ենք թէ բոլոր հայերը միասին վարդավառն են տօնում, իհարկէ մեզ նորմալ է թւում, բայց երբ գնում ես Հալէպ, մանաւանդ նոր գիւղ թաղամասը, կը նկատես որ նոյնիսկ արաբ երեխաներն են հայերի հետ արդէն խաղում, ասես իրենց տօնը լինի, ու մենք բոլորս բալքոնների մէջ աւազան էինք դնում, զինուած սպասում էինք անցորդների, որ ջրենք բոլորին, ու բոլորս էլ ջրում էինք եւ ջրւում։ օտար երկրում, օտար ազգի հետ, օտար պետական կրօն ունեցող ժողովրդի հետ զգալ քեզ այնպէս, ինչպէս քո եղբայրներն են զգում հայրենիքում եւ նոյն ձեւ տօնը նշել, իհարկէ, մենակ Սիրիայի ու Լիբանանի մասին է խօսքը գնում (։
ակումբների մէջ, ու ոչ, խօսքս կլուբ ասուածի մասին չէ ։Ճ մենք ակումբ ասելով նաեւ հասկանում էինք մեր կուսակցութիւնների երիտասարդական միութիւններն ու պատանեկան միութիւնները, ինչպէս նաեւ սկաուտական շարքերի, քայլիկների ու արծւիկների հանդիպումների ժամանակ, միասին նշում էինք վարդավառը կազմակերպելով ջրային խաղեր ։) շատ հաւէս էր, իհարկէ։ չմոռանամ նաեւ ասել կիրակնօրեայ դպրոցների մասին, երբ երեխաները հաւաքւում էին եկեղեցիների մէջ, եւ տօնում։
Մեզ մօտ 10-12 տարեկանից երեխային «քցում» են փողոցը որ աշխատի, մեքենայ սարքել սովորի, ոսկերչութիւն, իմ աշխատանքին որին գնում էի ասում էինք «մկլամջի», կամ այսպէս ասած՝ քար քցող, ոսկու վրայ քար էի դնում, մի խօսքով։ մի օր պէտք էր ոսկին տանէի մեր ուարշէից՝ արհեստանոցից, ուրիշի մօտ, ճանապարհին գնում էի, մէկ էլ՝ ԲՈՒՄ, մէկը մի թոյլ ջուր լցրեց վրաս ։ՃՃ մի երեխայ էր, ծիծաղեցի ու գնացի։ տարայ եւ հասցրեցի ոսկին տիրոջը, եւ երբ հետ էի գալիս, ԿՐԿԻՆ անգամ, ՆՈ3Ն տեղը, նոյն տղան ու էլի ՇՐԽ, մի հատ էլ վրաս լցրեց ։ՃՃ այ այն ժամանակ շատ խնդացի ։Պ
հաւէս էր իհարկէ, բայց շատ եմ նեղւում որ տեսնում եմ, ասենք Ռուսաստանի սփիւռում, մեռած համայնքների վիճակը, ԱՄՆ-ներում չգիտեմ ինչպէս են, բայց Սիրիայում եթէ մի գիւղում կար 2 հայ ընտանիք, ապա անպայման տօնում էին միասին ցանկացած տօն։
ու տենց, ձեզ էլ ցանկանում եմ բարի աստղային ջրային պատերազմներ ։Ճ
Բարի կէսօր,
Այսօր ահագին շուտ եմ արթնացել, բայց հաւէս չկար առաւօտ շուտ կարգիչի դէմ նստել, այո այո, ես մէկ մէկ նաեւ հեռու եմ լինում տեխնիկայից, համացանցից։ Շատերը գիտեն թէ ես կեանք չունեմ, չնայած լաւ, ինչ սխալ կարծիք իմ մասի ասես կայ (։
երեկ գնացել էի կողքի քաղաք, որ ընկերներիցս մէկին տեսնեմ, այն էլ մեր հանդիպումը ասես գործնական լինէր աւելի շատ քան անձնական. ամբողջ ընթացքում փորձում էի իր ԱյՖոնը սարքել։
Այո այո, ես տենց սխալ բաներ էլ եմ անում, չէք հաւատայ, բայց շատերի համար Վինդոզ էլ եմ տեղադրել, ուղղակի բարդ է ասել բարեկամներին, թէ ես սկզբունք ունեմ օգնել միայն ու միշտ ԱզատԾԱ-ի համար։ ինչեւէ։
իր խնդիրը ինձ համար ահագին ծիծաղելու էր ։ՃՃ բա «Անդ ջան չեմ կարողանում ծրագիր քաշել», օքեյ, մտածեցի թէ ինչից կարող է լինել։ գիտէք, չէ՞, բոլորդ էլ հաստատ գիտէք, որ Խնձորի ԱպպԽանոութից բան-ման քաշելու համար պէտք է գրանցուել, հիմայ ընկերս էլ մոռացել է իր գաղտնաբառը։ դէ լաւ, ինչքա՞ն բարդ կարող է լինել, ուղղակի պէտք է reset անել, ու պէտք եղած յղումը կը գնայ որ մեյլին։
իր մեյլի՞ն, չէ հա, իր բարեկամի մեյլին, ու սենց երկար բարակ պատմութիւն, էլ կապուի, խնդրի, ասա որ մտնի փոխի, յետոյ մենք մտնենք փոխենք, վայ, աւելի հեշտ է LAMP հանգոյց տեղադրել քան թէ դա անել։
յիշեցի մի դէպք, երբ փոքր քոյրս իր Գուգլ հաշիւով մտել եւ խաղ էր քաշել մեր բարեկամների մէկի հեռախօսով, ու պրծ, ֆիքսուել էր քրոջս հաշիւը այդ հեռախօսի վրայ։
հիմայ այդ բարեկամի բոլոր նկարները Սինք էր անում քրոջս հեռախօս, իսկ քուրիկիս նկարած նկարները գնում էր այդ բարեկամի հեռախօս։
նոյնն էլ ընկերոջս Արմէնի հետ էր եղել, երբ իր Ջմեյլով մտել էր հազար ու մի հոգու Անդրոիդ հեռախօս էր կարգաւորել։
ահագին ծիծաղելու է ։Ճ դա նման է որ անես apt-get install firefox ու մէկ էլ քեզանից մուտքանուն ու գաղտնաբառ ուզի ։Ճ
տարիներ առաջ, երբ ծիծաղում ու ասում էինք որ Վինդոզում չկայ շտեմարաններ, բայց ահա, հիմայ կայ Windows Store, Վինդոզ 8ից կայ (։ բայց աւաղ, կրկին անգամ գրանցումներ է պէտք։
դրա համար էլ, մինչեւ այսօր օգտագործում եմ ն900, քանի որ պէտք չունեմ գրանցուելու, էլ երկար բարակ բաներ ներկայացնելու։ լաւ, ինչեւէ։
ուղղեցինք հարցը, եւ եկայ տուն։
ահագին ման էի եկել, մտել էի տեխնիկայի խանութ, կարգիչներ էի ման գալիս, մէկ էլ ի՞նչ տեսնեմ՝ Ռասփբերի Փայ ^_^ թանկ էլ չէր՝ 40 եւրո, եթէ մէկը ցանկանում է, ասէք՝ հետս կը բերեմ, Մոդել Բ-ն էր։ ինչեւէ
նաեւ լիքը ուլտրաբուքեր… չկային :-/ իսկ ինձ նոր կարգիչ է պէտք։ ընկերներիցս մէկը #funtoo սենեակում մի լաւ բան ասեց՝ Մակբուք սիրո՞ւմ ես, ասեցի՝ այո, սակայն հարդը, բայց ոչ սոֆտը։ ու ես զզւում եմ այո ՕՍ Տասից, մի տեսակ իմը չի։
տղան լաւ միտք տուեց, ասեց Macbook Pro գնիր, եւ վրան տեղադրիր ԳՆՈւ/Լինուքս, իհարկէ Ֆանթուու, սա իհարկէ մտքովս անցել էր ահագինգ առաջ, բայց հիմայ մի ուրիշ բանի էլ ուշադրութիւն դարձրեցի՝ գները։
Եթէ նոյն հզօրութեամբ այլ արտադրողից առնեմ, ասենք Դելլ, ապա նոյն գինն է լինելու, իսկ այս պահին շուկայում չեմ տեսնում իմ ուզած կարգիչը 🙁
այնպէս որ մնաց Մաքբուք Փրո առնել, ու վրան ազատԾԱ ՕՀ քշել։ հա մէկ էլ նշեմ, որ հաստատ ռեթինայ չեմ վերցնի, ախր դրա իմաստը ո՞րն է, իրականում աւելի է աչքին վնասակար քան օգուտ, լուրջ եմ ասում։
տենց։ բա ո՞նց էք (։
Եկայ, սուրճը ոչ միայն պատրաստ է, այլ նաեւ մէկ բաժակ արդէն ճանապարհին խմեցի։ չէ չէ, միջանցքը այդքան երկար չէ, պարզապէս մտածելով կու գայի կոր։
երկու օր առաջ Վահէն նոր հեռախօս գնեց՝ Նոքիա Ն900, այո այո, իմ ազդեցութիւնն է, բայց եւ ոչ, աւելի շատ իր գիտակցութիւնն է։
իրականում էս հեռախօսների թեման նենց չեմ սիրում, մանաւանդ որ ինձ գալիս հարցնում են «սա լա՞ւ հեռախօս է, արժի՞ գնել», ու միշտ պատասխանում եմ «անկե՞ղծ՝ all are shit these days», դէ ի՞նչ արած, ես վատատես մարդ եմ։
լաւ, շեղուեցի, հետ անցնեմ Վահէին Ն900ին, թէ ինչու Վահէն գնեց Ն900։
իրականում Վահէն այնքան հեռախօսներ է ունեցել, որ ձեռքերիս ու ոտքերիս մատները հերիք չեն հաշուելու համար, բայց եւ ահա, անցնում է շատ հին, մոդայից ընկած հեռախօսի։
ամիսներ առաջ, զարմանում էր իմ վրայ, քանի որ ինքը օգտագործում էր Անդրոիդ, իսկ հիմայ, երբ անցաւ meegoի, ու այժմ մաեմոյի, ինքն իր վրայ է զարմանում, թէ ինչպէս էր կարողանում օգտագործել Անդրոիդ ։ՃՃ
լաւ, ինքը կը պատմի իր փորձերի մասին իր բլոգում, սպասենք ։Ճ
Ես հեռացել եմ ինձանից,
Եւ ինձ արդէն չեմ ճանաչում։
Իրականում ինձ թւում էր, որ եթէ ամէն տեղից ջնջուէի՝ Դիմագրքից, Թվիթերից, եւ այլն, ապա մարդիկ ինձ հետ կապուելու համար օգտագործելու են ասենք XMPP, մեյլ, եւ այլն, ու ճիշտ դուրս եկայ՝ այդպէս էլ անում են, սակայն ՄԻԱՅՆ ինձ հետ են անում, շատ-շատերի համար դեռ ֆեյսբուքը մնում է գլխաւոր պլատֆորմը…
այո, պարտուեցի ես, բայց դա դեռ չի նշանակում, որ չեմ պայքարելու։ օրեր առաջ ընկերներիցս մէկը իր անձնական ջաբեր հանգոյցը տեղադրեց, դա արդէն մի նոր յաղթանակ է։
ու ոչ, չեմ անցնելու հետ, ու բոլորին օգնելու եմ որ առաջ գնան, բոլորս իմանանք թէ ինչ է համացանցը (։
բացի դրանից, ես չեմ մեղադրում մարդկանց այդքան, ախր եթէ ԿԳ նախարարն է ապրում դիմագրքում, եթէ քաղաքապետարանը աւելի արագ պատասխանում է իր ֆեյսբուքեան նամակներին քան մեյլին, էլ ի՞նչ սպասենք։
Ու ասենք սա իրականում շատ լուրջ խնդիր է նաեւ ազգային անվտանգութեանը, բայց երկար բարակ մի օր նստեմ գրեմ բլոգում, որ ի՞նչ անեմ, մարդկանց (երեւի թէ նոյնիսկ ԱԱԾ-ին) նման խնդիրները չի յուզում։ մի խօսքով։ բարի լոյս բոլորին։
Իրականում շատ աւելի լաւ կը լինի եթէ antranigv.am կայքը սարքեմ mattl.io֊ի նման՝ մի հոգու/պրոֆիլի համար միկրոբլոգելու կայք։ գոնէ ընկերներս երկար URL գրելու տեղ կարճ բան կը գրեն։ բա։
համ էլ գոնէ բլոգս կը լինի բլոգ, իսկ միկրոբլոգելը՝ միկրոբլոգել։
իհարկէ, նաեւ մտածում եմ social.ինչ-որ-հասցէ.am-ում էլ դնել ազատ/բաց ԳՆՈւ սոշըլ, ասենք social.gnulinux.am, եթէ gnulinux.amը համայնքի կայք լինի։ ինչեւէ, երկար պատմութիւն է այն։
բայց մէկ է, մարդիկ դեռ ապրում են ոչ թէ համացանցում, այլ սոցցանցերում, խօսքս իհարկէ հայկական շատ փոքր համայնքի մասին է։ մի խօսքով…
ժամանակ է պէտք… ու շատ սուրճ, նախընտրելի է կապոչինոյ, բայց «երեքը մէկում»-ից էլ չէի հրաժարուի իհարկէ։