ժամանակ է պէտք… ու շատ սուրճ, նախընտրելի է կապոչինոյ, բայց «երեքը մէկում»-ից էլ չէի հրաժարուի իհարկէ։

Այնքան բան կայ պատմելու, գրելու, բայց մի տեսակ չեմ կարողանում ոչ գրել, ոչ էլ նոյնիսկ կարդալ, ոչ էլ մտքերս դասաւորել, չգիտեմ ինչ անել։

գիշերուայ կէսին կարելի է բաժակ մը սուրճ խմել։

— DSLR ունե՞ս։
— Էտ ի՞նչ ա
— «Հայերէն» ասած՝ պրոֆեսիոնալ ապարատ։

կենտրոնանալու համար նոր մեթոդ է պէտք, բացի լողանալուց ու սուրճ խմելուց։

Ես էլ ասում եմ, թէ ինչու այս քանի օրը չեմ կարողանում իմ ջմեյլ օգտագործող ընկերներիս նամակ գրել, դու մի ասա, որ Գուգլ ձաձան, քանի օր է, մի խումբ մարդկանց առանց զգուշացնելու իրենց gmail.com֊ում չաթը փոխել է hangouts֊ի, ու վատն էն ա, որ առանց հարցնելու։

մատեանս աննորմալ քանակի ու ժամանակի ցանցաղբային մեկնաբանութիւնների հարցակման տակ է։

Այն պահը, որ ապագայի հետ անցեալ կատարեալ ժամանակով ես խօսում։

Ինչպէս անել, որ Ֆայրֆոքսը չարտահոսի անձնական տուեալները՝ Stop Firefox leaking data about you։

ինչքան քիչ բան է պէտք իրականում ուրախութեան համար… իսկ դա որ կորցնում ես, արդէն ոչ թէ մենակ տխրում ես, այլ նաեւ չես կարողանում հետ ուրախանալ։

չէ, բլոգս ինձ հերիք է, հա ընկնում եմ աւելորդ պակաս բաներ եմ ման գալիս՝ ԳՆՈւստատուս, Սփիւռք, ուֆֆ, հա, իմ ընկերների համար կը բացեմ, իմ ընտանիքի, բայց ես բլոգում եմ ապրում։