գիշեր է, գիշեր,
քնած են բոլոր մարդիկ,
իսկ ես նստած եմ տխուր,
կը մտածեմ մեր մասին,
կ՚անցնի ժամանակը, բան ալ չի մնայ
իսկ իմ սիրտը, եթէ մինչեւ այն ապրի
պիտի սիրէ քեզ, երբ ալ այն ըլլայ,
նոյնիսկ եթէ սէրը միայն ցաւ պատճառի։
Ազատութիւն Ամենեցուն
Անդրանիկ Վարդանեանի ցանցային օրագիրը
