Հա վայ, քանի խօսում ենք տան սէրւէրների մասին.
Իմ ընթերցողների մեծ մասը արդէն ոչ թէ Հայաստանից են, այլ՝ ոչ֊Հայաստանից։ Բնականաբար երբ գրում եմ ասենք FreeBSD֊ի մասին ապա այդ գրառումը կարդացողները Հայաստանից չեն լինելու։ Հայաստանում մարդիկ չեն կարդում գրառումներ հաւէսի համար։ Հաւանաբար կը կարդան գործի համար։
Բայց վերջերս իմ գրառման յղումն էր յայտնուել HackerNews֊ում։ ՔՆեցի արթնացայ ու տեսնեմ որ լիքը մարդիկ, կրկին անգամ, մեյլ են գրում, հարցեր են տալիս ու մեկնաբանութիւն են թողնում։ Գրում են «վայ ոնց եմ հասկանում քեզ» կամ «էս ինչ ես տուֆտել»։ Գրում են «Հասկանում եմ թէ ինչով ես անցնում» կամ «Ոնց որ 90֊ականներից լինես, գնայ Ամպ օգտագործի»։
Բայց կարեւորն այն է, որ իմ սերւէրը իմ տանն է։ Ու տասնեակ հազար անգամ մտել են այդ էջը, ու մի քանի հարիւր անգամ հարցում է եկել իմ տան սերւէրին ու նա շատ հանգիստ սպասարկել է ամէն ինչ։
Meanwhile մարդիկ օգտագործում են Docker֊ներ, Cloud֊ներ ու զր֊2֊զիբիլներ մի քանի օգտատիրոջ սպասարկելու համար, քանի որ դա «քուլ» ա։
Քուլ լինելը խնդիր չի լուծում։ Ու տանը սերւէր պահելը քիչ տրաֆիկի կամ անցեալում ապրելու մասին չի։
Ասանկ աղուոր բաներ…