Իհարկէ առաջին բանը որ եկաւ մտքիս աւտովթարից յետոյ դա Թուիթթերում գրելն էր, որ աւտովթարի մէջ եմ եղել եւ հաւանաբար անհասանելի կը լինեմ մի ամբողջ շաբաթ։
Ինչ խօսք, լրիւ ուրուական էի դարձել ու անջատել էի բոլոր ծրագրերը։ Ոչ թէ փորձում էի մարդկանցից փախնել այլ ուղղակի ինձ ճանաչելով գիտէի որ շատ ցաւերի մէջ մարդկանց հետ խօսալը լաւ տեղ չի տանում։ Հաւանաբար ամէն մի մանր բանից ազդուելու էի ու սկսելու էի վիրաւորել աջ ու ձախ։
Լաւաբախտաբար լուրջ վնասուածքներ չկային եւ մէկ շաբաթ յետոյ սկսեցի գոնէ նորմալ քայլել։ Երկու շաբաթ յետոյ` աստիճան բարձրանալ, բայց հիմնականում «Ա՜խ» գոռալով ամէն րոպէն մէկ։
Բայց արի ու տես որ այդ downtime֊ը օգտագործեցի լաւ նպատակներով եւ կարողացայ մի քանի հատ patch ուղարկել FreeBSD ՕՀ֊ի համար։ Ահագին գոհ եմ ինձանից։
Հիմա արդէն կարելի է կրկին գրել առանց բղաւելու ցաւալու։