Կիսալեցուն֊կիսապարապ

Յակոբ Միքայէլեանը գրել էր.

Տարի մը առաջ մեր 44-օրեայ պատերազմը ի՞նչ կողմնակի ազդեցութիւններ ձգեց։ […] Հայաստանը ի՞նչ կողմնակի վնասներ կրեց… […] Երեւոյթով՝ ոչինչ։

Դուրսէն եկողներ կը զարմանան երկրին բնականոն վիճակը տեսնելով. «Այս երկիրը պատերա՞զմ տեսեր է, հաւտալնիս չի գար»

Այս մասին որեւէ դրական ակնարկի չեմ հանդիպած: Դրական չե՞ն վերը յիշածներս:

Մարդի՛կ, լաւ կ՛ըլլայ երբեմն կիսալեցուն բաժակին լեցուն մասն ալ տեսնենք:

Ու այո, մեր մօտ յետպատերազմեան վիճակներ չեն, բնաւ։ Շատերը նոյնիսկ մոռացել են, որ մինչեւ այսօր ունենք PoW֊ներ, վիրաւորուած մարդիկ։

Բայց ինձ սխալ չհասկանաք, ես դա որպէս վատ բան չեմ ասում։ Շատ լաւ է, որ կարողանում ենք ձգել, դա նրա մասին է խօսում որ ահագին պինդ ենք։

Ընկերներիցս շատերը գնացին երկրից, ասելով՝ այստեղ ապահով չի, այստեղ «ստաբիլ չի»։

Ինձ ստաբիլ պէտք չի։ Խալեդ Բիշարան եթէ այստեղ լինէր, կասէր թէ ինչ է ստաբիլութիւնը։

Բաժակը լցնել է պէտք։

Մինչ…

Պատասխանել մեյլով